Zapewne każdy ma w swoim życiu jakieś rytuały- poranne picie kawy, czytanie książki przed snem, czy też włączanie radia zaraz po przebudzeniu. Jako zespół teatralny wprowadziłam kilka takich rytuałów, które zagościły na dobre w naszym zespole. Są częścią nas samych. Część z nich jest rozpoznawana przez naszych wiernych widzów, a część widoczna tylko dla nas samych. Pojawiają się one zawsze podczas tworzenia spektakli. Sprawiają, że wszyscy także dzięki nim czują się częścią zespołu i budują one także nasz zespół. Oto one:
Zapowiedź spektaklu
Tuż przed premierą, kiedy widzowie siedzą już na widowni, zawsze najstarsi aktorzy wychodzą na scenę i zapowiadają go. Przypominają też o wyciszenie telefonów komórkowych i nie przełączanie ich w stan wibracji. Wbrew pozorom to „buczenie” słychać i bardzo to przeszkadza.
Ja pojawiam się na scenie tylko na samym końcu. Po co? O tym za chwilę.
A dlaczego tylko wtedy? Cóż… to nie ja mam być tego dnia najważniejszą osobą, tylko moi aktorzy.
Przedstawienie zespołu
Na finał każdej naszej premiery wszyscy aktorzy występujący w danym spektaklu są kolejno przedstawiani. Nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo jest to dla nich ważne, do momentu kiedy to zapomniałam tego zrobić, o czym powiedzieli mi w kulisach. Przed kolejnym spektaklem przypominali mi o tym, bym nie zapomniała.
Ulotki/plakaty
Premierę naszych spektakli zapowiadają także plakaty. Przygotowuję je wspólnie z moimi aktorami. To oni są projektują rysunki jakie się na nich znajdują. Plakaty te w pomniejszonej wersji są naszymi ulotkami-biletami wstępu na spektakl. Przy wejściu na salę aktorzy rozdają je widzom. Pisałam o nich nieco wcześniej. Ulotki rozdają je zawsze najstarsze osoby będące w kółku, czyli uczniowie kl. 8. Dlaczego właśnie oni? By nie było kłótni i by wszyscy pamiętali o tym kto to robi. Wcześniej zawsze dochodziło do kłótni, bo wszyscy chcieli to robić. Teraz przywilej ten zarezerwowany jest dla kl. 8 i nie ma już żadnych sporów.
Kubki
Każda nowa osoba, podczas swojego debiutu na scenie,na finał otrzymuje kubek z logo naszego kółka. Stworzyła je była nauczycielka naszej szkoły p. Barbara Gał, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Z okazji 20-lecia naszej działalności każdy otrzymał także długopisy i smycze.
Zdjęcia
Większość aktorów należących do naszego kółka rozpoczyna naszą wspólną przygodę z teatrem w klasie 1 a kończy w klasie 8. Podczas ostatniego spektaklu, na finał każdy otrzymuje na pożegnanie ramkę, w której zamieszczam zdjęcia z różnych spektakli teatralnych tej osoby, jakie grała na przestrzeni tych wszystkich lat.
Zawsze po premierze, będąc jeszcze w kostiumach jest chwila dla fotoreporterów, czyli rodziców. Wtedy robimy sobie wspólne, pamiątkowe zdjęcie.
Przed wejściem na scenę
Tuż przed wejściem na scenę, wszyscy stajemy w kole. Jest to chwila na dodanie otuchy wszystkim aktorom, bo wyjście na scenę jest nielada wyzwaniem! Kończymy wspólnym, głośnym okrzykiem „HU”. Ręce w górze, dłonie otwarte. W trakcie wypowiadania okrzyku, nogi uginają się w kolanach, dłonie zaciskają, schodząc w dół, w okolice klatki piersiowej. Powtarzamy go trzykrotnie.
Wzajemna pomoc
Nie wiem czy wzajemną pomoc można nazwać rytuałem, jednak jest tak, że ubierając kostiumy tuż przed spektaklem wszyscy nawzajem sobie pomagają. Uczy to współpracy i współodpowiedzialności, a także buduje zespół.
Myślę, że te nasze rytuały są ważne nie tylko dla mnie, ale i dla moich aktorek i aktorów o czym świadczy fakt, iż niektórzy absolwenci kółka nadal mają kubki z naszym logo i piją w nich od święta, by czasem ich nie zbić.
Nasze rytuały są elementem stałości, trwałości i naszej niezmienności w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
